Kunst en mode ((als in de mode)) worden vaak als twee tegengestelde begrippen gezien, maar is dat ook zo? Wat is eigenlijk de definitie van mode? Volgens de online encyclopedie: het idee dat veel mensen tegelijk hebben over wat mooi is / een heersende gewoonte, gebruik of stijl, meestal van korte duur.

Mode bepaalt mede hoe voorwerpen en dus ook kunst gewaardeerd wordt. Een heersend modebeeld heeft er vaak voor gezorgd dat kunst, schilderijen, beelden pas later werden gedefinieerd als kunst. In de tijd dat ze uit de gratie vielen, niet in de mode waren, werden zij en de maker niet erkend en zelfs belachelijk gemaakt. Afgezien van de paar mensen die het werk wel waardeerden is het enige wat dan voor een rechtvaardiging en rectificatie kan zorgen, de tijd.

Het kan ook andersom gaan. Iets wat nu als kunst gezien wordt, in de mode is, kan later totaal verdwijnen in de geschiedenis; of wordt gezien als typisch iets van die tijd.
Hoe zal het bijvoorbeeld tien jaar later vergaan met de nu 5 jarige Aelita uit Australië. Ze maakte furore in New York. Haar werken werden door galerie Aggory tentoongesteld en waren binnen een week uitverkocht. Ze wordt de nieuwe Jackson Pollock genoemd.

Kinderen kunnen geen kunst maken, is een veel gehoorde reactie als mensen het filmpje zien.
Volwassenen maken kunst, kinderen niet. Voor kunst heb je visie en reflectie nodig, en die verkrijg je met leer- en levenservaring op welk niveau dan ook. Maar is dat ook niet een modebeeld? Of maakt het allemaal niet meer uit, als het maar mooi boven de bank staat en de kassa rinkelt? Haar ouders, de galerie en de kunstkopers hebben al besloten. Dit is kunst.

http://www.artsy.nl/2011/08/kunst-van-de-vierjarige-aelita-andre/

Ik heb niet gekeken. Zonde van mijn tijd denk ik. Een vierjarige maakt geen kunst. Een vierjarige heeft handige ouders. Ik denk dat kunst altijd met een bewust proces te maken heeft.

Deze 4/5 jarige peuter wordt gemanipuleert door haar ouders. Maakt zij bewust eerst de achtergrond van het doek in het rood of in zwart en gaat zij daarna aan de slag of doen de ouders het voorbereidend werk en geven haar daarna enkele 10 tallen potten met verf om vervolgens haar lieftallige dochter te zeggen: Aelita nu mag jij de spuitflacons leeg spuiten op het doek en hier heb je ook nog een paar maskers en pluche balletjes e.d. en die mag je ook in de verf neerleggen, om vervolgens te maken dat ze wegkomen om zelf niet onder de spetters te komen en de deur achter zich dicht trekken om niet de rest van het huis in één kliederboel te laten veranderen. O ja, wel iemand inschakelen om het te filmen en met de opname en enkele doeken naar een gallery te stappen en vertellen; Wij hebben een wonderkind en Aggory galery trapt er in.
Ieder kind vindt het heerlijk om te kliederen en dan zeggen ze geen nee als het gestimuleerd wordt. Valt dit onder kunst ? Ik zeg NEE, ben het met Mieke eens.

Agora gallery is een zogenaamde vanity gallery. Een van de bekendste. De ouders hebben dus ook al flink in de buidel moeten tasten om die werken daar te mogen tonen. Dus zelfs de naam van het arme kind in kwestie is gekocht...