Eens in de zoveel tijd zal het interviewteam van Exto een kunstenaar die meer dan twee jaar geleden is geïnterviewd opnieuw een aantal vragen stellen. Zijn er vragen blijven liggen? Wat is er in de tussentijd gebeurd? En hoe gaat het met de kunstenaar in kwestie?


Naam: Karel Vreeburg
Woonplaats: Haarlem
Opleiding: Autodidact
Discipline:Beeldhouwen in Steen
Website: http://www.karelvreeburg.nl







In het eerste interview noem je Escher als een grote inspiratiebron. Is dat nog steeds het geval en of zijn er andere bronnen bijgekomen?
M.C. Escher is nog steeds mijn grote inspiratiebron. Escher had een jonge vriend Bruno Ernst, die wel 35 jaar jonger was dan Escher. Via de stichting Ars et Mathesis die door Bruno Ernst opgericht is, heb ik hem leren kennen als nu ook een goede vriend van mij. Hij is nu al ver in de tachtig en heeft veel van die mooie boeken over Escher geschreven. Wat hem betreft loop ik volledig in het voetspoor van Escher. Op mijn gastenboek hier bij Exto schreef hij op 08-04-2012:
“De nieuwe beelden van de laatste jaren zijn telkens weer een verrassing. Ze zijn niet de zoveelste variatie op het succesvolle begin maar en onderzoek dat steeds dieper gaat met nieuwe ontdekkingen. DE RUIMTE IS ZO MOOI laat Karel Vreeburg ons zien. Zoals Escher ons liet zien hoe verrassend het afbeelden van de derde dimensie op het vlak is, zo toont Vreeburg ons de verborgen schoonheid van de derde dimensie zelf.” (Bruno Ernst).
Daar ben ik trots op. Ik heb ook een tijdje het werk van Keizo Ushio gevolgd, maar laat dat steeds meer los omdat ik nu geheel mijn eigen weg ga. De grap is dat Keizo Ushio die ik zo bewonderde nu mij steeds meer volgt.




'Trefoil' was drie jaar geleden je favoriete werk. Welk werk is dat nu en waarom en kun je er iets over vertellen?
Op het thema Trefoil ben ik dieper ingegaan door Trefoils binnenin de steen met elkaar te verbinden. Ik gebruikte als voorbeeld de Knoop van Escher wat een open ruimtelijke Trefoil is, maar ook ringen die gespleten zijn over 540 graden, waarbij de Trefoil in de ring gevangen zit .
Om een voorstelling te maken van een trefoil, dat is een gesloten ring met één knoop erin . Die knoop kan linksom zijn of rechtsom. Daarmee heb ik een aantal mogelijkheden uitgeprobeerd in het groot. Zo heb ik 2 open Trefoils met elkaar verbonden, 2 Ring Trefoils met elkaar verbonden en een open Trefoil verbonden met een ring Trefoil. Ook heb ik ringen die gespleten zijn over 360 graden met elkaar verbonden binnen in een grote steen van 140 hoog. Daaruit ontstond binnen in de steen een lemniscaat (open 8-vorm) met 2 ringen eraan. Eigenlijk een driedelige ketting dus. Verborgen binnenin een grote steen. Ook maakte ik in zo’n grote steen een Ring-Trefoil verbonden aan een ring gespleten over 360 graden waarmee een verlengde Trefoil ontstond met een ring eraan verbonden in de top. Als je het niet weet, dan kom je er nooit achter wat er gebeurt binnenin de steen.




Nu, op dit moment zit ik in de gesloten spiralen. Daar zijn er veel van te bedenken, dus ik heb nog een groot aantal jaren nodig om mijn fantasie in steen vast te leggen. Als ik terugkijk, dan ben ik eigenlijk het meest gefascineerd door ringen. De meeste van mijn werken zijn ringen in wat voor vorm dan ook. Ook een Trefoil is een ring, maar dan met een knoop erin.


Fotografeer je nog? Op je site bij Exto zie ik geen nieuw fotowerk.
Ik fotografeer veel en heb ook veel experimentele ideeën, alleen tijd, daar heb ik chronisch gebrek aan. Als ik nu foto’s zou gaan plaatsen met mijn nieuwste ideeën erin verwerkt, dan moet ik daarin meteen verder gaan voordat er iemand met mijn technieken aan de haal gaat. Ik heb nog wel een paar verrassingen, zoals experimenten met een gewoon fotokopieerapparaat. Als je het ziet, ben je verbluft. Ik hoop ooit voldoende tijd te hebben krijgen om daar iets mee te doen. Als ik niet meer kan hakken dan wordt het fotografie. Zoals je ziet bruis ik van energie.






Destijds zei je dat je je werk als tandarts nog een paar jaar zou moeten doen. Ben je intussen zover dat je dat achter je hebt gelaten?
Ik heb het zelfde probleem als alle kunstenaars, de markt voor kunst is vrijwel weg. Ik heb er wel het volste vertrouwen in dat het weer terug komt. Ik mag over een paar jaar met pensioen, de beelden zijn mijn kapitaal. Ik heb geen haast, hoewel ik nu heel recent echt “ontdekt” ben door een galeriehouder die beweert een groot kooppotentieel te hebben in zijn klantenkring. Ook wil hij mij via nationale en internationale beurzen presenteren aan het grotere koperspubliek.
Het zou zomaar kunnen dat ik nu aan de rand sta van iets groots, ik wacht vooralsnog geduldig af. Er zijn overigens wel steeds meer mensen die bij mij komen in mijn praktijk juist vanwege mijn creativiteit, dat is dan weer leuk. Om eerlijk te zijn vind ik dat vak nog steeds heel leuk, daar kan ik absoluut mijn ei heel goed in kwijt.


Hoe zou je afgelopen drie jaar (de ontwikkelingen op beeldend gebied) kunnen samenvatten?
De afgelopen 3 jaar heb ik 2 internationale prijzen gewonnen. Ook heb ik een site gemaakt op Facebook waar ik op dit moment gevolgd wordt door meer dan 2500 personen, vooral kunstenaars. Ik ben daar heel actief, waardoor mijn werk steeds vaker overal in de wereld opvalt. Dankzij FaceBook is er een editiorial geplaatst in het beeldhouw tijdschrift “Sculpture Northwest” uit Noord West Amerika. Ook krijg ik veel uitnodigingen voor beeldhouwsymposia overal in de wereld.
Via FaceBook kom ik in het echt maar vooral virtueel op plekken waar ik anders nooit zou komen. Internationale uitnodigingen ga ik steeds vaker aannemen, dat is heel leuk, .. een betaalde vakantie, lekker hakken en dan je werk als monumentaal billboard achterlaten zodat de hele wereld weet dat je daar geweest bent.






Ik heb begrepen dat je een reis naar India gemaakt hebt om daar aan een beeld te werken. Vertel!
Vorig jaar mei was ik bezig met een nieuw beeld, een nieuw concept een doorlopende spiraal die om een gitzwarte SpringStone heen wikkelt en weer via het centrum van de steen weer met de spiraal aansluit waardoor een gesloten ring ontstaat. Op dat moment kreeg ik repeterend uit India berichten en mailtjes toegestuurd met de vraag mij in te schrijven voor het 2nd International Stonen sculpture Symposium in Baroda Vadodara India. Dat Symposium zou in februari 2013 plaatsvinden. Ze vroegen om een CV en een foto van een beeld dat ik daar zou willen maken. Ik maakte in cellenbeton een Proposal, ongeveer zoals het beeld waaraan ik op dat moment werkte. Wat ik niet wist, was dat er meer dan 300 internationale inschrijvingen waren,waarvan er uiteindelijk slechts 14 toegelaten zijn. Daar zat ik bij en dat hoorde ik in september.

Vanaf dat moment was het een race tegen de klok. Een Visum voor India is erg last vooral omdat ik veel gereedschap zou meenemen. Voor India had ik de keus over de steen of stenen die ik wilde. De kleinste was 2,5 x 1 x 1 meter. In mijn beleving was dat erg groot, dus koos ik de kleinste. Ook moest ik eerst nog een kleinere versie van het beeld in Marmer maken om te zien of het ook uitvoerbaar zou zijn. Die kleinere versie was nog niet af toen ik hem aan publiek liet zien tijdens de Regionale kunstdag in Amsterdam eind januari dit jaar. Dat leverde mij de 2e prijs op uit 90 kunstenaars.
Eenmaal in India stond ik voor een in mijn ogen gigantisch blok marmer, zo groot,.. om van te schrikken. Nu weet ik dat de afmeting er niet toe doet (dit lijkt wel vrouwenpraat). Groter is beter, want dan kan je er beter bij, in, omheen,… Whatever,.. . Ik had moeten kiezen voor 4,5 x 1,5 x 1,5 meter. Dat weet ik nu.
De professionals die alle symposia afreizen vonden mijn idee te gecompliceerd. Ik had de beschikking over 3 heel enthousiaste professionele steenhakkers die geen woord Engels verstonden. Toch hebben we in 3 weken tijd een fantastisch monumentaal beeld neergezet.




Ik ben nu al weer bezig met de voorbereiding voor een nieuw beeld in India, dat wordt ongeveer 4.0 x 2,5 x 2.5 meter, in wit marmer en zwart graniet. Als het in India niet door gaat, dan ga ik het op een andere plaats maken, dat beeld moet er komen.
Nu werk ik aan een kleinere versie 85 x 56 x 56 cm ook in marmer en graniet. Twee ringen die haaks op elkaar staan met twistingen. De ene ring is een Mobiusring getwist over 540 graden, de ander een continu doorlopend oppervlak gedraaid over 270 graden. Waanzinnig moeilijk, ik maakte beginnersfout op beginnersfout, maar het gaat goed komen. Op die manier weet ik wat ik volgend jaar in India absoluut niet moet doen.



Het werk Ringen in Rechthoeken (2013) – kun je ons inleiden in dat werk?
Eerder zei ik al dat ik nu in de spiralen zit, en mijn ring in een Kubus en ook Ringen in Spiralen zijn daar voorbeelden van. Ik kreeg van een bevriend kunstenaar een blokje zwart marmer. Net na mijn inschrijving voor India had ik een paar spiraalbeelden voltooid en was toe aan iets nieuws. Ik besloot om een continu doorlopende spiraal te maken in deze zwarte kubus, Dat bleek een heel slechte kwaliteit Belgisch hardsteen. (Stinksteen). Het resultaat is volgens mij verbluffend.




Vasthoudend als ik ben aan een principe, was het vervolgens niet moeilijk om ook in een rechthoekig blok marmer dat ik nog had staan ook een spiraal uit te proberen die ook weer via het centrum moest terugkeren. Tijdens het maken bleek er ineens en volkomen onverwacht een nieuwe ring bij te komen, namelijk de structuur die overblijft om alles bij elkaar te houden. Dat heb ik geaccentueerd, waardoor er niet alleen een doorlopende spiraal is die via het centrum terug keert, maar ook de ondersteunden ring die ervoor zorgt dat het geheel niet instort.
De galeriehouder die mij ontdekt heeft, René de Vreugd uit Zandvoort zocht Constructivistisch beeldhouwwerk overal in Europa en hij kwam bij mij terecht juist voor dit beeldje. Hij ging uit zijn dak (kijk maar op zijn site). Het is pas sinds ik deze man ontmoet heb dat ik weet dat mijn werk een vorm van constructivisme is. Zo zie je maar, een mens is nooit te oud om te leren.






Heb jij ook een vraag aan Karel? Stel hem hier!

>>> Agnes Frijlink

Héél interessant Karel, mijn petje af voor je doorzettingsvermogen om tot deze imposante constructies te komen. Chapeau!!

Dank je Adri de Bruijn, gisteren had ik een overleg met het Museum het Schip in Amsterdam. Dat gaat over de "Amsterdamse School" bouwkunst. Zij willen een expositie met mijn werk in combinatie met werk van M.C. Escher, omdat zij vinden dat wij bij elkaar passen. Je zult begrijpen dat ik nu op een roze wolk woon en leef. dit is,....................... geweldig.

Goed zo Karel! GO!

Karel je bent goed bezig,veel succes.
Grtjs Jan

Karel, jouw werk is sinds lang voor mij het sterkste dat ik zag.
En natuurlijk: dat ligt vooral aan jou...en dus ook een beetje aan mij. Aan mij heb je in elk geval een virtueel adept die zelf ooit besloot om beeldhouwer te willen worden.
Ja, het hoge woord is er eindelijk uit. Want het vormen van die harde steen naar de eigen zachte wensen leek mij eind jaren zestig een boeiende uitdaging. Ik was toen helemaal stuk van het werk van Henri Moore, maar ook van min of meer plaatselijke bekendheden waarmee ik regelmatig kontakt had: Henk Groenhuis, Niels Steenbergen, Kees Vet, Wim Verhagen etc.

Jouw werk spreekt zo aan door die onwerkelijk aandoende combinatie van mathemathische vormgeving, in die schier onuitputtelijke grilligheid van gestolde steen. En die wiskundige precisie laat zich door die ogenschijnlijke versteende grilligheid niet beperken; althans voor ons toeschouwers.
Voor jou natuurlijk wel want jij zoekt de grenzen op en maakt keuzes.
Dat levert ons een prachtig vervreemdend en tegelijk evenwichtig spanningsveld op...hoe gek dat misschien ook moge klinken.

Je roem stijgt en dat is geheel terecht. Klasse dat je desondanks lekker jezelf blijft en ons steeds weer blijft verrassen met steeds weer een bijna onmogelijk gepolijste bolster gevangen in een liefst nog ruwere steen-pit.
En die combinatie met Escher is m.i. volledig terecht: die had eenzelfde fascinatie als jij moet hebben gevonden.
En dat kom ik dus zo mogelijk wel heel graag eventjes van nabij bekijken...als het mag.
Groeten, Peter van Beek

Karel
Ik blijf met plezier , verwondering en bewondering naar je werk kijken
een fan van het eerste uur
Djef Blok

Djef, mooie lieve man, ik herinner mij de ontmoeting met jou samen met jouw vrouw in Florence als de dag van gisteren en toch al weer 6 jaar geleden. Dank voor je verwondering, bewondering.
Peter van Beek, zoals je gemerkt zult hebben heb ik de zachtere steensoorten verlaten, omdat de hardere zoals marmer meer mogelijkheden bieden, Ik blijf idd trouw aan mijn eigen pad, wijk daar geen millimeter van af,.. Doe dus alleen meer wat ik zelf leuk vind. De uitdagingen zijn steeds groter, vooral ook omdat ik kennis heb mogen maken met het echte groots monumentale werk. Dat trekt enorm aan mij., Weet alleen nog niet goed hoe dat te organiseren. Om hier in Haarlem een keer monumentaal uit te kunnen pakken ben ik bezig om een internationaal beeldhouwsymposium te organiseren. Of dat gaat lukken?? Mogelijk ga ik zelfs mijzelf verbazen.
Leuk als je een keer langs zou willen komen ik ben vrijwel iedere vrijdag zaterdag en zondag in mijn atelier. Dat geldt trouwens voor iedereen wil je al dat stof en inspanning eens zelf komen zien, kom langs,…wel FF bellen om zeker te zijn dat ik er ben 06.104.57.305

Ook Jan de Graaf en Joke Proper , bedankt voor jullie commentaar.

Wauwwwww. Dit zegt genoeg.

Met vriendelijke groet, Rein.

Wat een prachtige werken.