naam: Marko Klomp
woonplaats: ’s-Gravenhage
opleiding: Academie v. Beeldende Kunsten St.Joost, Breda (1998)
discipline: Autonoom, vrije schilderkunst
site: http://www.markoklomp.com/
Marko klomp valt met de deur in huis: “In inspiratie Ik geloof niet” om verder uit te leggen dat de basis voor dit gedachtegoed de overtuiging is dat het ook niet nodig is. Want inspiratie ligt voor het oprapen, het is slechts een kwestie van de beste keuze maken uit hetgeen je toekomt.
Bij zijn schilderijen laat hij zich over het algemeen leiden door de verschillende facetten van het contrast, waarbij hij graag bepaalde grenzen opzoekt. Te denken valt aan het contrast tussen dik en schraal, kleurcontrasten, contrast van veraf en dichtbij en abstract en figuratief. Het gebruik van een onscherpe focus is kenmerkend voor zijn werk en hij stelt graag de grenzen met de fotografie op de proef.

Op mijn vraag hoe hij die grenzen dan op de proef stelt antwoord Marko:
“Mijn schilderijen zijn op een ‘ambachtelijke’ manier zijn gemaakt. Er zijn geen bewerkte foto’s gebruikt of bewerkte foto’s deels beschilderd. Het is overigens ook absoluut niet mijn doel om een (foto)realistisch schilderij te maken. Ik probeer bepaalde typische kenmerken van de fotografie, zoals het gebruik van de scherpstelling van lens, de sluitertijd en diafragma, als uitgangspunt te gebruiken voor mijn schilderijen. Hoe kan ik de eerder genoemde typische kenmerken van fotografie gebruiken in de schilderkunst? Wanneer is een schilderij daadwerkelijk nog een schilderij als ik deze kenmerken optimaliseer? Het op de proef stellen van ‘de grenzen’ is voor mij een kwestie van de overeenkomsten en verschillen tussen fotografie en schilderkunst aftasten, zonder het ‘schilderkundige’ karakter van mijn schilderijen te verliezen, want ik ben en blijf een schilder.”
'après la lettre'


Een goede basis is voor Marko van groot belang, hetgeen al begint bij de zorg voor kwasten, palet e.d. Daarom werkt hij ook altijd in een georganiseerde atelier. Vuil mag, maar wel alles op zijn plek.
Bovendien wil hij groeien in een kunstwerk, dus wordt het heel bewust opgebouwd, met een duidelijke volgorde in zijn werkwijze. Als er sprake is van een bepaalde methode is deze conventioneel en ziet het er beknopt zo uit: brainstorm, visualiseren, schetsen en de uitvoering in olieverf.
Hetgeen als uitwerking heeft dat hij eerst gaat schetsen, globaal op papier/notitieboekje en later op het doek, om zo, stap voor stap dichter bij het beeld in zijn hoofd, en een weergave van het model te komen. Pas later wordt dit weer in verf vertaald.

Door deze werkwijze wordt ieder werk aangepakt als soort probleem wat met bepaalde intentie opgelost moet worden, Om daar zo dicht mogelijk bij te komen speelt dag en nacht door zijn hoofd.
Zodoende hanteert Marko bepaalde ‘rituelen’, zoals bv het mengen van de olieverf voor de te gebruiken kleuren, zodat er veel eilandjes verf op het palet (glasplaat) komen. Tussentijds maakt hij foto’s van de voortgang van een schilderij, om het ook beter van aftstand, in een ander perspectief te bekijken. Maar dat gegeven wordt ook gebruikt om geïnteresseerden op de hoogte te houden van de vorderingen via de websites.
Toch probeert hij deze wijze van werken ook weer tot een minimum te beperken uit angst te veel spontaniteit te verliezen. En het schilderen tot iets mechanisch verwordt. Mijn handelingen wil ik, zo veel mogelijk, laten dragen door de impuls. Ik ambieer de momenten waarbij mijn kwast vrijelijk over het doek gaat danst. 'après le musee'


Schilder-pogingen waar hij visueel geen grip meer op heeft, zet hij een tijd weg om op een later moment weer met een objectievere blik te hervatten.
In zijn werk zijn de beelden zacht van structuur, vloeien kleuren en vlakken in elkaar over, met onscherpe contouren, spelend met verschillende vormen van de ‘focus’. Marko werkt graag met een brede kwast (spalter) maar ook met zijn handen of een penceeltje met 1 haar.
Tijdens zijn academie periode schilderde hij met dikke pasteuze lagen olieverf, waarbij mede de structuur van de oppervlakte, het uiteindelijke beeld bepaalde.
De gelaagdheid was toen een belangrijk, het contrast tussen de dikke lagen verf en de schrale, onaangetaste delen, waardoor hele ‘boetseerachtige’ beelden ontstonden.
Die doeken werden meestal met mes en handen opgezet. Het paletmes gebruikt hij nu alleen nog om te mengen.

De schilderijen van Marko vallen over het algemeen in de categorie figuratief waarbij hij naast zijn vrije werk ook opdrachten aanneemt. Handen zijn een belangrijk thema in zijn werk. Als schepping en vernietiging ineen. “Ik heb op de kunstacademie lange studies hierover gedaan, metershoge stapels van schetsboeken hierover vol getekend en geschreven. Ik gebruik een vrouw-figuur als een personificatie van een gemoedstoestand. De mens, in de grote zin van het woord, is mijn favoriete onderwerp. Naar gekleed of ongekleed model”, aldus Marko.
Daarbij heeft literatuur en poëzie een belangrijke invloed op zijn leven. Hetgeen vooral in zijn laatste serie olieverf schilderijen ‘De laatste dagen van Eline Vere’ sterk naar voren komt. Hij legt daarbij een brug tussen literatuur en beeldende kunst.

‘De laatste dagen van Eline Vere’
Bij deze serie heeft Marko zich toch laten inspireren en wel door het personage ‘Eline Vere’ uit de gelijknamige roman van Louis Couperus (1863-1923). Het geeft een vrije vertaling van de laatste dagen uit haar tragische leven. Een picturaal verslag van haar geesteswereld (met o.a. het Lange Voorhout in Den Haag als decor); een ruime interpretatie die met meerdere eigentijdse thema’s een relatie heeft, zoals bijvoorbeeld de zoektocht naar identiteit en innerlijke vervreemding.
Uit deze 12-delige serie is ‘De blauwe luchtstroom’ één van zijn favorieten.
Marko: “Dit werk vertelt een hoop over het gevoel dat ik heb bij Eline Vere. Het is de laatste uit de serie en completeert een periode van schilderen waarbij ik diep ben gaan graven in mijn eigen emoties gerelateerd op die van Eline. Ik heb mijn reflectie op Eline met dit werk afgesloten.”

De grootste nevenactiviteit is de poëzie. Want Marko is ook dichter.
In 2010 debuteerde hij met zijn gedichtenbundel ’Spalken van de levenslijn’ bij De Witte uitgeverij. De bundel stond op de lijst voor nominaties bij o.a. ‘VSB poëzieprijs’ (2010), en de ‘C.Buddingprijs voor poëzie’(2011). Zijn gedichten zijn opgenomen in meerdere verzamelbundels en zijn ook verschenen in diverse kranten/tijdschriften.
Marko verzorg eveneens optredens bij diverse poëtische festivals/evenementen en er zijn ook enkele televisiebeelden van voordrachten opgenomen.

In zijn bundel ‘Spalken van de levenslijn’ gaan beeld en tekst hand in hand. De lezers worden langs diverse gemoedstoestanden gevoerd; van misantropie, naar liefde, van escapisme naar zwaarmoedigheid en zelfbeklag. Maar Marko schrijft ook meer naar buiten gericht met maatschappijkritische, levensbeschouwelijke gedichten en over de natuur. Samen met het schilderen is het een fulltime job.


Een aantal jaren heeft hij lesgegeven aan jongere kinderen maar is daar door o.a. tijdgebrek mee opgehouden. Momenteel is zijn werk minder dan voorheen te zien op kunstbeurzen en Er is een galerie waar zijn werk regelmatig te zien is nl. ‘Galerie Haags’.
Daarnaast is hij lid van schilderkundig genootschap ‘Puchri Studio’ te Den Haag. Op deze locatie is zijn werk ook regelmatig te bezichtigen bij leden-exposities of solo exposities en hij wordt op de website vermeld. Ook is hij verbonden aan een bedrijf voor kunstuitleen en organiseert hij zo af en toe een open atelier, waarbij de dichtkunst ook prominent aanwezig is. Dan zijn er naast de kunst ook optredens van dichters en muzikanten te beluisteren.

Het uitbreiden van zijn netwerk pakt hij op alle mogelijke manieren aan, waarbij internet een heel belangrijk medium voor hem is om bv. de foto’s van zijn werkproces te tonen, zodat kijkers samen met hem de wandeling van een schilderij kunnen belopen. (facebook). Divers drukwerk zoals bv. postkaarten, ‘business-cards’, flyers of catalogi wordt ook benut om toekomstige klanten met iets tastbaars te kunnen benaderen. In zo’n geval voelt hij zich meer de vertegenwoordiger van zichzelf.

Via een collega is Marko op Exto terecht gekomen. Nadat hij een gratis account had aangemaakt bleek een pakket met een domeinnaam al snel een beter optie waarvoor hij dan ook gekozen heeft. Daarnaast heeft hij nog een eigen site waar hij ook zijn poëzie in huisvest. Beide sites vullen elkaar uitstekend aan.
Heb je nog een vraag aan Marko? Stel deze hier.

Rian van Nieuwkerk